انسان موجودی هیجانی است و موقعیت‌های بیرونی او را به هیجان می‌اندازند. پس انسان موجودی موقعیتی هم هست.

پس به ناچار دیدگاه ما در درمان چنین موجودِ متغیری باید سیستمی باشد. یعنی برچسب زدن به او و به سیستم اجتماعی و بافت زندگی او توجه نکردن، کاری غیرمنطقی است…. .

از آن سو هم درد، چه جسمی باشد و چه هیجانی، پدیده ای جهانی است. غربی و شرقی هم ندارد؛ تقریباً مثل کرونا، نا امیدی و تنهایی و انزوا و ترس از مرگ و افسردگی کردن در کمین است. 

اگرچه درد ممکن است ناخوشایند تصور شود، آنچه به رنج حقیقی منجر می‌شود، تقلا برای فرار یا اجتناب از درد است. یعنی ما هم می‌فهمیم درد و نگرانی هست، همچنان که کرونا هست؛ اما ما با شما هستیم تا درد و نگرانی را بپذیرید و با آموزش اقدامات مؤثر و افکار کارآمد، با وجود درد و اضطراب‌ها به زندگی غنی و معنادار برسید، همچنانکه با کرونا هم چنین برخورد کردیم. 

پس در نگاه ما زندگی همین است شاید … و درمان نوعی التیام است؛ چراکه زندگی همواره آبستن درد و رنج هست و ما در نوژین با کمک به شما در افزایش تاب‌آوری و انعطاف‌پذیری روانشناختی، قصد داریم به توانمندسازی و رشد شما بپردازیم و شرایطی فراهم می‌آوریم تا توانایی‌های ذاتی خود را بشناسید و آن‌ها را در جهت رشد و شکوفایی خود بکار بگیرید.